Περιβαλλοντική Αναβάθμιση και Ιδιωτική Πολεοδόμηση – Βιώσιμη Ανάπτυξη Οικισμών-Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας.
Κυριάρχησε και πάλι ο μηδενισμός και η ισοπέδωση στις τοποθετήσεις κάποιων συναδέλφων.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καταστροφή δασών, όπως την περιγράφουν κάποιοι που εδώ και δύο χρόνια συστηματικά καταστροφολογούν.
Υπάρχουν παρεμβάσεις, στο κανονιστικό πλαίσιο.
Υπάρχει ένα Κράτος που ασκεί το ρυθμιστικό του ρόλο για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και δημιουργεί ένα σαφές και αυστηρό πλαίσιο άσκησης ανθρωπίνων δραστηριοτήτων μέσα σε αυτό, πάντα με περιβαλλοντικά κριτήρια.
Το νομοσχέδιο αυτό ρυθμίζει και τα θέματα των οικοδομικών συνεταιρισμών.
Το ίδιο το Κράτος έδωσε περιουσιακά δικαιώματα, όπως συμβαίνει με τα μερίδια των συνεταιρισμών, αλλά δεν τα ενεργοποίησε με αποτέλεσμα να είναι αναξιόπιστο έναντι των πολιτών.
Είναι βέβαιο ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν δεν είχε συμπεριληφθεί η συγκεκριμένη διάταξη στο νομοσχέδιο, θα εγκαλούσε την κυβέρνηση για το γεγονός ότι ακυρώνει τα περιουσιακά δικαιώματα των πολιτών που συμμετέχουν στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς.
Τι σημαίνουν όμως αυτές οι διατάξεις.
Σημαίνουν ότι υπάρχει πλέον η δυνατότητα ενεργοποίησης αυτών των περιουσιακών δικαιωμάτων αλλά με κανόνες περιβαλλοντικής προστασίας.
Με τη ρύθμιση για την ανταλλαγή εκτάσεων οικοδομικών συνεταιρισμών, περιέρχονται στο κράτος εκτάσεις που δεν μπορούν να πολεοδομηθούν, λόγω της δασικής νομοθεσίας και προστασίας αλλά ταυτόχρονα κατοχυρώνονται και τα δικαιώματα των πολιτών.
Όλες οι διατάξεις του πρώτου μέρους για την Περιβαλλοντική αναβάθμιση και την ιδιωτική πολεοδόμηση, έχουν συγκεκριμένη στόχευση.
-Μπαίνουν για πρώτη φορά αυστηροί περιβαλλοντικοί όροι, όπου χωροθετούνται περιοχές οικιστικής ανάπτυξης.
-Τίθεται η υποχρέωση δημιουργίας κοινόχρηστων χώρων αλλά και κοινωφελών έργων σε ποσοστό 50% της έκτασης.
– Για τις αστικές περιοχές προβλέπεται η υποχρεωτική παραχώρηση στο δημόσιο του 50% της έκτασης, η οποία χαρακτηρίζεται περιοχή περιβαλλοντικής προστασίας.
– Μειώνεται η εκτός σχεδίου δόμηση και υπάρχει αλλά και οι συντελεστές δόμησης.
– Για πρώτη φορά εφαρμόζεται ένα κανονιστικό πλαίσιο που συντελεί στην αναβάθμιση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι στις αστικές περιοχές, όπου υπάρχει επιβάρυνση και έλλειψη πρασίνου, το Κράτος μπορεί να πάρει ιδιωτικές εκτάσεις και να τις μετατρέψει σε χώρους πρασίνου προκειμένου να ισοσκελιστεί το περιβαλλοντικό ισοζύγιο.
Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό και το τρίτο μέρος του νομοσχεδίου, για τη βιώσιμη ανάπτυξη των μικρών εγκαταλελειμμένων οικισμών ή οικισμών που φθίνουν μέσα από Ειδικά Σχέδια Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης και Ανάπτυξης.
Θεσπίζονται, με αυστηρά και συγκεκριμένα κριτήρια, πολεοδομικές παρεμβάσεις ώστε να κατοικηθούν εκ νέου και να επιτευχθεί ο στόχος της βιώσιμης ανάπτυξης.
Είναι σαφές ότι δεν μιλάμε για την κατασκευή ή δημιουργία νέων οικισμών αλλά για την αναγέννηση των ήδη υπαρχόντων που είτε βρίσκονται σε μια φθίνουσα πορεία ή είναι εγκαταλελειμμένοι.
Για να είναι ολοκληρωμένοι όμως μια τέτοια παρέμβαση πρέπει να περιλαμβάνει και τους οικισμούς των νησιών, οικισμούς με τα ίδια χαρακτηριστικά, που φθίνουν είτε είναι εγκαταλελειμμένοι.
Εκτιμώ ότι άμεσα πρέπει να υπάρξει μια ανάλογη θεσμική πρωτοβουλία η οποία να συνυπολογίζει τις χωροταξικές ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χώρου.
Θεωρώ επίσης ότι στις ρυθμίσεις για τον χαρακτηρισμό ορειβατικού καταφυγίου, το όριο του υψομέτρου είναι 900 μέτρα, κάτι που ουσιαστικά αποκλείει τις νησιωτικές περιοχές, που δεν έχουν μεγάλους ορεινούς όγκους.
Για αυτό το λόγο πιστεύω, κύριε Υπουργέ, ότι για τις νησιωτικές περιοχές το όριο πρέπει να κατέβει στα 500 μέτρα.
Πολύ σημαντική κρίνεται και η διάταξη του νομοσχεδίου που αποτυπώνει την αυστηρότητα του πλαισίου για οποιαδήποτε επέμβαση σε δάσος ή δασική έκταση.
Σύμφωνα με αυτήν, με υπόδειξη του οικείου δασαρχείου, κάθε παρέμβαση σε δάσος ή δασική έκταση προκαλεί την άμεση υποχρέωση αποκατάστασης.
Πολύ απλά, εκεί που υπήρχε δάσος θα ξαναγίνει δάσος και θα παραδοθεί στο ελληνικό δημόσιο.
Μέσα από αυτό το νομοσχέδιο δίνονται και λύσεις για την ελληνική κτηνοτροφία, που χρειάζεται στήριξη αναμφισβήτητα. Γνωρίζω ότι σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως στην Κω, οι κτηνοτρόφοι βρέθηκαν κάτω από την απειλή κυρώσεων για εγκαταστάσεις που είχαν σε χορτολιβαδικές εκτάσεις.
Για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας και λειτουργίας μόνιμων και κυρίως νόμιμων κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων σε δασικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, με συγκεκριμένες προδιαγραφές που σέβονται το περιβάλλον αλλά και με κανόνες υγιεινής για τους ανθρώπους και για τα ζώα.
Επιτρέψτε μου κύριε υπουργέ, κάποιες παρατηρήσεις σε επιμέρους άρθρα του νομοσχεδίου, με επικέντρωση στο άρθρο 52 για τις μεταβατικές διατάξεις.
Στην παράγραφο 3 γίνεται αναφορά για τις πράξεις χαρακτηρισμού του δασάρχη.
Σε ορισμένες περιοχές όμως είτε δεν υπάρχει δασάρχης είτε η θέση είναι κενή. Πιστεύω ότι θα πρέπει να προστεθεί η φράση ή του Διευθυντή Δασών εάν δεν υφίσταται Δασαρχείο προκειμένου να υπάρξει ολοκληρωμένη αντιμετώπιση.
Έρχομαι στην παράγραφο 9, στην οποία δίνεται η ευκαιρία στο Υπουργείο Περιβάλλοντος να δώσει λύση σε ένα σημαντικό πρόβλημα.
Αναφέρομαι σε έργα ύδρευσης ,που κατασκευάστηκαν από τους Δήμους σε θεωρούμενες αναδασωτέες ή δασικές εκτάσεις και τα οποία έχουν πρόβλημα αδειοδότησης.
Ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και με αθλητικά έργα, όπως το γήπεδο στα Πηγάδια Καρπάθου.
Για αυτό θεωρώ ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν στην παράγραφο 9 και οι αθλητικές εγκαταστάσεις των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αυτές τις περιοχές.
Θεωρώ επίσης, για να έρθω και στις περιπτώσεις των αναδασωτέων εκτάσεων, ότι θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στις μεταβατικές διατάξεις και μία ρύθμιση για την διαδικασία αποτύπωσης των αναδασωτέων εκτάσεων στους δασικούς χάρτες και για την εφαρμογή των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας.
Υπενθυμίζω ότι κατά το παρελθόν, κηρύχτηκαν εκτάσεις ως αναδασωτέες αλλά δεν δημοσιεύθηκε σχετικό σχεδιάγραμμα στο ΦΕΚ.
Ευελπιστώ ότι αυτές οι προτάσεις θα τύχουν της προσοχής σας.
Το σημαντικό είναι να βελτιώνουμε το κανονιστικό πλαίσιο και όταν νομοθετούμε για θέματα που άπτονται του περιβάλλοντος να είμαστε διπλά προσεκτικοί.
Να έχουμε ως κριτήριο σκέψης τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούμε να είμαστε αφοριστικοί.