Εμποδίζει να δούμε κορυφαίες και άμεσες προτεραιότητες που οδηγούν στην υπέρβαση αυτής της κρίσης.
Υπέρβαση που δεν θα στηριχθεί μόνο σε αναπτυξιακές πολιτικές και εργαλεία αλλά και στην Παιδεία.
Η αντιπολίτευση στέκεται επικριτικά απέναντι σε αυτό το νομοσχέδιο.
Δυσκολεύομαι να αποδεχθώ ότι αυτή η κυβέρνηση τα κάνει όλα λάθος, ότι δεν υπάρχει τίποτα θετικό που να αξίζει να στηριχθεί από όλους, να αποτελέσει κοινό τόπο σύγκλισης, σύνθεσης και συμφωνίας.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι οι συμβατικές πολιτικές πρακτικές, δεν συνάδουν με την κρισιμότητα των συνθηκών.
Όποιος θεωρεί ότι τα πάντα όσα γίνονται εδώ και στο δημόσιο βίο, ανήκουν στο πεδίο της κομματικής αντιπαράθεσης, κάνει λάθος.
Ανήκει σε άλλη εποχή.
Ιδιαίτερα όταν η στείρα αντιπαράθεση υπεισέρχεται στα ζητήματα που αφορούν την Παιδεία.
Το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει συγκεκριμένη στόχευση.
Επιχειρεί να επανατοποθετήσει την Παιδεία μας στις σύγχρονες συνθήκες, να την μετατρέψει σε συγκριτικό πλεονέκτημα της συνολικής εθνικής προσπάθειας.
Η αξιολόγηση ισχύει σε όλες τις προηγμένες χώρες, αποτέλεσε ένα από τα δομικά στοιχεία προόδου.
Στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες η αξιολόγηση δεν αποτελεί μόνο μέτρο κρίσης αλλά και εργαλείο για τις αλλαγές στην εκπαίδευση.
Γιατί η Παιδεία, ως θεσμός και πλαίσιο, δεν μπορεί να βυθίζεται, να εγκλωβίζεται στην ακινησία.
Απευθύνεται στην κοινωνία, έχει σημείο αναφοράς το μέλλον.
Η κοινωνία δεν είναι ακίνητη, εξελίσσεται, έχει διαρκώς νέες ανάγκες και η Παιδεία καλείται να τις στηρίξει
Με το νομοσχέδιο αυτό αξιολογούνται εκπαιδευτικά προγράμματα, το μαθησιακό έργο, οι διοικητικές δομές στην εκπαίδευση, οι εκπαιδευτικοί, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός κάθε εκπαιδευτικής μονάδας.
Τι πετυχαίνουμε;
Πετυχαίνουμε να έχουμε σχολεία της γνώσης, σχολεία που κινούνται σύστοιχα με τις κοινωνικές ανάγκες και συνθήκες.
Πετυχαίνουμε να επικαιροποιούμε, να βελτιώνουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, να πραγματοποιούμε διορθωτικές κινήσεις στη μαθησιακή διαδικασία, στο οργανωτικό και διοικητικό μοντέλο των δομών εκπαίδευσης.
Στην Ελλάδα η λέξη αξιολόγηση δημιουργούσε πάντα μία δυσανεξία σε αυτούς που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
Δαιμονοποιήθηκε και εξοβελίστηκε.
Και όμως, τώρα είναι ο καιρός να την εισάγουμε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, στις άλλες δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης, αφού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει υπεισέλθει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν γεννήθηκα Πανεπιστημιακός.
Υπηρέτησα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και είμαι υπερήφανος για αυτό.
Έζησα, βίωσα τις παθογένειες.
Έζησα και εγώ τα δυσθεώρητα εμπόδια που έθετε η ακινησία, η αδράνεια.
Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι δεν απειλείται κανείς από τους λειτουργούς της εκπαίδευσης, η αξιολόγηση δεν στοχοποιεί.
Έχει θεσμική διάσταση.
Με το νομοσχέδιο που ψηφίζεται σήμερα, η κορυφαία προτεραιότητα ?είναι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και ακολουθεί η αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η αξιολόγηση πρέπει να υπάρχει ως έννοια αλλά και ως εφαρμογή παντού.
Χαίρομαι ειλικρινά που η έννοια αυτή επεκτείνεται και υπεισέρχεται σε όλες τις λειτουργίες αλλά και το διοικητικό μοντέλο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Σε κεντρικό επίπεδο, στις περιφερειακές διευθύνσεις εκπαίδευσης, στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης σε επίπεδο νομού.
Η αξιολόγηση δεν αφορά μόνο τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα, βγαλμένο από την προσωπική μου εμπειρία, από όσα βιώνω στον τόπο μου.
Στα Δωδεκάνησα, καταγράφονται πολλά κενά και ελλείψεις εκπαιδευτικών σε σχολεία της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Πως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα, μέσα από μία διαδικασία αξιολόγησης;
Μπορεί αναμφίβολα να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, να βρεθούν και να χτυπηθούν οι αιτίες που παράγουν, συντηρούν και ανακυκλώνουν ένα πρόβλημα, που το βρίσκουμε κάθε χρόνο μπροστά μας.
Μέσα από διαδικασίες ελέγχου, ανάλυσης των δεδομένων, θα μπορούμε να προχωρήσουμε σε διορθωτικές κινήσεις.
?Να δούμε τις αιτίες, να κάνουμε περισσότερο ευέλικτες τις σχετικές διαδικασίες, να γίνεται ταχύτερα η αναπλήρωση των κενών.
Φυσικά θα υπάρχει αξιολόγηση και για τις σχολικές μονάδες και για τους εκπαιδευτικούς.
Ο στόχος είναι να υπάρχει αντικειμενική κρίση, να κρίνεται μία σχολική μονάδα από τη δυνατότητά της να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που υπάρχουν, από τον τρόπο λειτουργίας της που πρέπει να είναι αποτελεσματικός, εύρυθμος, να λύνει και όχι να παρατηρεί και να μεταθέτει τα προβλήματα.
Σε ένα τέτοιο μοντέλο θα αξιολογείται το ανθρώπινο δυναμικό από το μαθησιακό αποτέλεσμα που παράγει.?
Κανείς εκπαιδευτικός δεν πρέπει να αισθάνεται απειλούμενος.
?Ο εκπαιδευτικός που αξιολογείται θετικά, ως προς το μαθησιακό αποτέλεσμα επιβραβεύεται δικαίως και εξελίσσεται ενώ αυτός που δεν θα αξιολογηθεί θετικά, θα μπορεί και θα έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει τις επιδόσεις και τις ικανότητές του, μέσα από προγράμματα επιμόρφωσης και επανακατάρτισης.
Η διαρκής άλλωστε κατάρτιση αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας.
Είναι θετική μέσα σε αυτό το πλαίσιο και η ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής που θα συντονίζει όλο αυτό το πλέγμα που σχετίζεται με την αξιολόγηση.
Ο ακριβέστερος προσδιορισμός των κριτηρίων αξιολόγησης για όλες τις δομές, είναι αναγκαίος.
Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις, οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, τα ίδια τα σχολεία θα αξιολογούνται από το βαθμό ανταπόκρισης τους στις ανάγκες, από τη διαχείριση των ανθρώπινων και υλικών πόρων.
Θα αξιολογείται το μαθησιακό αποτέλεσμα για να επικαιροποιούνται διδακτικές μέθοδοι, προγράμματα αλλά και για να υπάρχει αντικειμενική εικόνα και κρίση για τους εκπαιδευτικούς.
Θεωρώ ότι έχει εξαιρετικά καινοτόμο χαρακτήρα και η επέκταση των πηγών της αξιολόγησης, γονείς και μαθητές θα μπορούν να καταθέτουν τη δική τους κρίση, να εντοπίζουν και να αξιολογούν προβλήματα από τη δική τους οπτική.?
Είναι, επίσης, ιδιαίτερα σημαντικό ότι η αξιολόγηση επεκτείνεται και στους ?στους τομείς της ποιότητας και της ανταποδοτικότητας των υποστηρικτικών υποδομών.
Πόσο χρήσιμες και αποδοτικές είναι αυτές οι υποδομές στη μαθησιακή διαδικασία.
Η εκπαιδευτική διαδικασία, το ίδιο το μοντέλο εκπαίδευσης πρέπει να εξελίσσεται, να επικαιροποιείται και να βελτιώνεται διαρκώς.
Το μεγάλο ζητούμενο, αυτό στο οποίο αναφέρονται όλοι, το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Παιδεία, δεν είναι κάτι που θα σχεδιαστεί και θα λειτουργήσει επιφανειακά.
Θα συμβιβαστεί με το παρελθόν και θα υποταχθεί στις δυνάμεις της αδράνειας και της ακινησίας.
Ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Παιδεία, όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να πω και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, πρέπει να στηρίζεται σε δράσεις που στηρίζονται στην τεκμηρίωση,?
Τεκμηρίωση που αποτελεί τη βάση και την πρώτη ύλη της αντικειμενικής αξιολόγησης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα πρέπει να αλλάξει.
Να αφήσει πίσω της τις νοοτροπίες του παρελθόντος και τα φοβικά σύνδρομα.
Η Παιδεία από την ίδια της τη φύση έχει ως σημείο αναφοράς το μέλλον.
Και το μέλλον προϋποθέτει ρήξη με το παρελθόν.
Συνδέεται με καινοτόμες, βαθιές, ουσιαστικές αλλαγές.
Συνδέεται με την διασφάλιση της ποιότητας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Μέσα από μία αντικειμενική και αδιάβλητη διαδικασία αξιολόγησης.
Η στήριξή και η θετική ψήφος μου στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας είναι δεδομένη.