Τα τελευταία χρόνια, κύριε Μαστή, υπάρχει μια αντίστροφη κίνηση: αντί να μειώνονται οι ανισότητες που δημιουργούν η γεωγραφική ασυνέχεια και οι ιδιαιτερότητες της νησιωτικότητας, αυτές διευρύνονται.
Η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, η υφαρπαγή του 75% των πόρων από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι δύο ενδεικτικά παραδείγματα.
Το Αθηνοκεντρικό Κράτος, αλλά και το πολιτικό προσωπικό, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να ζει κάποιος ή να αναπτύσσει οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα στο νησιωτικό χώρο. Εφαρμόζουν οριζόντιες πολιτικές που, αντί να αμβλύνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες, τις μεγενθύνουν.
Ένα παράδειγμα θα αναφέρω μόνο.
Το ενιαίο σύστημα προσλήψεων στην Υγεία, στην Παιδεία και στη Δημόσια Διοίκηση, που δεν λαμβάνει υπόψιν του τις ιδιαιτερότητες της νησιωτικότητας, είναι μια ετεροβαρής κατάσταση. Για αυτό και ο τομέας της δημόσιας υγείας είναι υποστελεχωμένος στα νησιά, για αυτό και τα σχολεία μας ανοίγουν πάντα με τις περισσότερες κενές θέσεις εκπαιδευτικών που καλύπτονται ενώ ήδη έχει περάσει η μισή χρονιά.
Κύριε Μαστή, ευθύνες έχουμε και εμείς ως Δωδεκανήσιοι, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν συγκροτήσαμε ένα ενιαίο και αρραγές τοπικό μέτωπο και όποτε υπάρχει μια τέτοια αίσθηση, αυτή είναι επίπλαστη.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι Νησιωτική πολιτική και πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης μπορεί να υπάρξει μόνο αν προηγηθεί μια γενναία συνταγματική αναθεώρηση, που θα συνδεθεί με τολμηρές αλλαγές σε ολόκληρο το διοικητικό εποικοδόμημα.
Η Ελλάδα, η κατ εξοχήν νησιωτική χώρα, δεν έχει ένα Υπουργείο Νησιωτικότητας που να έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει και να υλοποιεί οριζόντιες δράσεις για τα νησιά μας σε όλους τους τομείς (Παιδεία, Υγεία, Μεταφορές, Ανάπτυξη, Υποδομές κ.α).
2. Ποιος ρόλος τελικά είναι πιο δύσκολος; Αυτός του βουλευτή της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης αντίστοιχα;
Πιστέψτε, κύριε Μαστή, με δεν έχει διαφορά, αν αναφερόμαστε στο ρόλο του Βουλευτή Δωδεκανήσου και την επαφή του με τους πολίτες και τα προβλήματα.
Η εντύπωση που υπάρχει ότι ο κυβερνητικός Βουλευτής έχει μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης, είναι μύθος.
Χρειάζεται διαρκής και συνεπής προσπάθεια για να αναδεικνύονται προβλήματα και να διεκδικούνται λύσεις. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, γιατί, όπως σας εξήγησα, υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοντέλο διακυβέρνησης που δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος των ιδιαιτεροτήτων της νησιωτικότητας.
Προσωπικά, έχω υπάρξει πολύ δυσάρεστος σε κάποιους από τους Υπουργούς της κυβέρνησης Σαμαρά, όταν θεωρούσα ότι με τις αποφάσεις τους έθιγαν τα Δωδεκάνησα ή όταν κατέθετα Ερωτήσεις στη Βουλή και «ενοχλούσα» για διάφορα θέματα.
Έδωσα πολύ μεγάλη μάχη, όπως γνωρίζετε κ. Μαστή, για να ιδρυθούν τομείς του ΕΚΑΒ σε Κω, Κάλυμνο και στην Κάρπαθο. Υπήρξε απόφαση του Δ.Σ. τους ΕΚΑΒ, επί κυβέρνησης Σαμαρά, με τον όρο να ολοκληρωθεί η προμήθεια και η κατανομή των ασθενοφόρων και οι προσλήψεις των διασωστών. Στην Κάρπαθο έχουν ήδη παραδοθεί τα δύο ασθενοφόρα, αλλά ο Τομέας του ΕΚΑΒ δεν έχει τεθεί σε λειτουργία από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είμαι υποχρεωμένος να αναδείξω και πάλι στο μέγιστο βαθμό το ζήτημα για να γίνει το αυτονόητο.
Αυτό είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποδεικνύει αυτό που σας είπα.
Όποιος μπαίνει στη Βουλή, πρέπει να συνειδητοποιεί ότι είναι πρώτα και πάνω από όλα Βουλευτής Δωδεκανήσου και ύστερα Βουλευτής του κόμματός του. Είναι ο μόνος τρόπος για να δουλέψει για τον τόπο του και τους ανθρώπους του.
3. Κοινό πεδίο συνεννόησης ανάμεσα στους Βουλευτές της Δωδεκανήσου, ανεξαρτήτως από ποιο κόμμα προέρχονται, υπάρχει άραγε σήμερα;
Κύριε Μαστή, αν το πεδίο συνεννόησης περιοριζόταν μόνο στους Βουλευτές, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Είμαστε πέντε άνθρωποι, μπορούμε να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε σε αυτά που μπορούν να μας ενώνουν, το έχουμε κάνει κάποιες φορές και εγώ θα ήθελα να γίνεται με μεγαλύτερη συχνότητα.
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η συνεργασία που είχαμε με τον Δημήτρη Γάκη και τον Δημήτρη Κρεμαστινό για να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα προβλήματα της Δωδεκανήσου, σε ειδική εκδήλωση στην Αίθουσα της Γερουσίας για την επέτειο της Ενσωμάτωσης.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ευρύτερο.
Δεν υπάρχει ένα ενιαίο και αρραγές μέτωπο, μια Δωδεκανησιακή Συμφωνία για τα μεγάλα ζητήματα που θα είναι δεσμευτική για όλους.
Σε αυτή τη Δωδεκανησιακή Συμφωνία εταίροι πρέπει να είναι η αυτοδιοίκηση, οι φορείς και κυρίως οι ενεργοί πολίτες. Το πλαίσιό της πρέπει να είναι αποδεκτό και δεσμευτικό από όλους.
4. Αν σας ζητούσα να ιεραρχήσετε τα ζητήματα εκείνα όπου ο Βουλευτής Μάνος Κόνσολας, θεωρεί ως αδιαπραγμάτευτα για το νομό μας, ποια θα ήταν η πιο έντονη κόκκινη γραμμή που θα τραβούσατε;
Οι λεγόμενες κόκκινες γραμμές, κύριε Μαστή, έχουν ξεθωριάσει τόσο πολύ και έχουν υποστεί τόση κακομεταχείριση, που δεν θέλω να τις χρησιμοποιώ ως λεκτικό σχήμα.
Η άποψή μου είναι ότι τα Δωδεκάνησα πρέπει να εγκαταλείψουν την παθητική άμυνα και να περάσουν σε μια επιθετική άμυνα, να αρχίσουν να διεκδικούν.
Ένας εφικτός στόχος που πρέπει να μας ενώσει είναι η επανένταξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στο Στόχο 1, γιατί κάποιοι με στοιχεία της προηγούμενης δεκαετίας μας θεωρούν πλούσιους.
Ένας δεύτερος στόχος είναι ένας αναπτυξιακός νόμος που θα στηρίζει νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στα νησιά μας.
Ένας τρίτος στόχος είναι η μετεξέλιξη της Ρόδου και της Δωδεκανήσου σε κέντρο της τουριστικής εκπαίδευσης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου είτε στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είτε στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση.
Θα μπορούσα να θέσω και άλλους στόχους, όπως ένα αυτόνομο σύστημα προσλήψεων, με θεσμικά, βαθμολογικά και οικονομικά κίνητρα για όσους επιλέξουν να υπηρετήσουν στα νησιά, στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας.
Σε κάθε περίπτωση, τα Δωδεκάνησα πρέπει να βγουν από την άμυνα και να περάσουν στην επίθεση.
5. Στους νέους ανθρώπους (και όχι μόνο) που με δυσπιστία σήμερα βλέπουν την πολιτική και τους πολιτικούς, τι θα λέγατε κοιτάζοντάς τους στα μάτια;
Κύριε Μαστή, θα τους έλεγα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Έχουν δίκιο να είναι δύσπιστοι, δεν επιτρέπεται, όμως, η απογοήτευσή τους να εκδηλώνεται με την αποχή και την υιοθέτηση ισοπεδωτικών αντιλήψεων.
Εγώ ζητώ από κάθε πολίτη και ιδιαίτερα από τους νέους ανθρώπους να αμφισβητούν, να στέκονται απέναντι στην πολιτική, κριτικά, αλλά να συμμετέχουν ενεργά.
Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που προωθεί την ιδέα ότι «όλοι είναι ίδιοι», δηλητηριάζει την κοινωνία και τους πολίτες με μια ισοπεδωτική λογική και ένα μόνο στόχο: να τους οδηγήσει στην αποχή και στην αδιαφορία για τα κοινά.
Με αυτό τον τρόπο, θα φτάσουμε στο σημείο να αποφασίζουν οι λίγοι για τους πολλούς, να αναδεικνύονται αδύναμες κυβερνήσεις χωρίς ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση.
Με αυτό τον τρόπο, όμως, θα είναι αδύναμη και η ίδια η χώρα.
6. Ποια είναι η άποψή σας για τη νέα εποχή στη Νέα Δημοκρατία (μετά την αλλαγή της ηγεσίας);
Η Νέα Δημοκρατία εκφράζει υπαρκτές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, μπορεί να διευρύνει τα όρια της επιρροής της εκφράζοντας και τους πολίτες που είναι πραγματιστές, πιστεύουν στις τολμηρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις με θετικό πρόσημο για τη χώρα και τους πολίτες.
Αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση, κύριε Μαστή, όχι μόνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά για όλους μας.
Η παράταξη έφτασε σε πολύ υψηλά ποσοστά αποδοχής και εμπιστοσύνης από τον ελληνικό λαό, όταν λειτούργησε με συλλογικότητα. Όταν κατάφερε και ένωσε ανθρώπους από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, όταν προέταξε τις φιλελεύθερες ιδέες.
Είμαι βέβαιος ότι η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Έχει σημασία, όμως, πως θα τις κερδίσουμε.
Πρέπει να τις κερδίσουμε, όχι με ανέφικτες υποσχέσεις, αλλά με ένα πειστικό, συνεκτικό και ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο.
Γιατί στην επόμενη μέρα, χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο που θα ενώσει όλους τους Έλληνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δύο φορές τις εκλογές με ψέματα, αλλά σήμερα έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Εμείς πρέπει να κερδίσουμε πρώτα την εμπιστοσύνη των πολιτών και μετά να κερδίσουμε τις εκλογές.