Όπως είναι γνωστό, ο κ.Κόνσολας έχει αναδείξει το ζήτημα σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και αναζητείται πλέον λύση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, σε συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία. Ήδη στο νομοσχέδιο για το Κτηματολόγιο ανοίγει για πρώτη φορά μία προοπτική επίλυσης αφού θεσπίζεται η εξωδικαστική διαδικασία επίλυσης διαφορών σχετικά με λανθασμένες εγγραφές αλλά και η παράταση των χρονικών ορίων.
Ο Βουλευτής έχει ζητήσει να υπάρξει συνολική και μη αμφισβητήσιμη λύση ειδικά για την περίπτωση της Σύμης αφού πρέπει να ληφθούν υπ’όψιν οι ιδιαιτερότητες που απορρέουν από την πολύχρονη κατοχή του νησιού.
Στην ομιλία του ο κ.Κόνσολας επισήμανε:
”Θέλω να σας αναφέρω την υπόθεση των ακινήτων της Σύμης, για να αντιληφθούν όλοι το μέγεθος του παραλογισμού αλλά και της ταλαιπωρίας του πολίτη.
Όπως γνωρίζετε η Σύμη ήταν η τελευταία περιοχή της χώρας που εντάχθηκε στον εθνικό κορμό μετά την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων.
Το 1995 ανατέθηκε η εφαρμογή της κτηματογράφησης των ακινήτων της Σύμης.
Σε αυτή τη διαδικασία έσπευσαν να συμμετάσχουν οι κάτοικοι της περιοχής , καταβάλλοντας και το οικονομικό κόστος σε μηχανικούς, δικηγόρους αλλά και στο Ελληνικό Δημόσιο, προκειμένου να εγγράψουν την ακίνητη περιουσία τους στο κτηματολόγιο.
Εντελώς αιφνιδιαστικά έρχεται η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, και εγγράφει 6.000 ακίνητα στο νησί, ως περιουσία και ιδιοκτησία του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Είναι ακίνητα που είχαν υποστεί πολλαπλές μεταβολές όλα αυτά τα χρόνια , είχαν γίνει αγοραπωλησίες με τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος, είχαν κατατεθεί συμβόλαια στο υποθηκοφυλακείο, είχαν πληρωθεί οι σχετικοί φόροι στο δημόσιο.
Κάποιοι ξεχνούν ότι η Σύμη ήταν υπό κατοχή ως το 1947.
Τους ζητούν τίτλους ιδιοκτησίας από την περίοδο της Οθωμανικής και της Ιταλικής κατοχής.
Κάνουν πως ξεχνούν και τη σχετική νομολογία του Αρείου Πάγου που προβλέπει διαφορετικό πλαίσιο για τις προϋποθέσεις χρησικτησίας πριν το 1947 και αναφέρεται σαφώς στις περιοχές και στα νησιά που ήταν υπό ξένη κατοχή και δεν υπήρχαν εκεί δομές του ελληνικού κράτους.
Δηλαδή τις περιουσίες τους που προστάτευσαν οι πρόγονοι των σημερινών κατοίκων της Σύμης από τους Οθωμανούς και Ιταλούς κατακτητές, κινδυνεύουν να τις χάσουν σήμερα από το Ελληνικό Δημόσιο.
Πάντα , εδώ σε αυτή την αίθουσα, πρέπει να νομοθετούμε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.
Πρέπει όμως να βλέπουμε και τον πολίτη που αδικείται και να αποκαθιστούμε αυτές τις αδικίες.”