και λειτουργίας των ελαιοτριβείων, προβλέπει την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που αφορούν στη διαχείριση των υγρών αποβλήτων τους.
Για τα νησιά υπάρχουν οι εξής ιδιαιτερότητες:
α. Το μοντέλο της μεταφοράς των υγρών αποβλήτων με βυτιοφόρα κρίνεται ασύμφορο, αφού έχει τεράστιο κόστος για αυτές τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις των νησιών.
β. Η κατασκευή εδαφοδεξαμενής για τη διαχείριση των υγρών αποβλήτων των ελαιοτριβείων φαντάζει η πλέον ρεαλιστική λύση.
Απαιτείται, όμως, η τροποποίηση της εφαρμογής του όρου που περιέχεται στην ΚΥΑ για την κατασκευή και λειτουργία εδαφοδεξαμενών για τη διαχείριση των υγρών αποβλήτων των ελαιοτριβείων των νησιωτικών περιοχών.
Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο, η εδαφοδεξαμενή πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από τα όρια του οικισμού και 100 μέτρων από τον επαρχιακό δρόμο.
Με δεδομένο ότι στα νησιά, οι χώροι και οι εκτάσεις είναι περιορισμένα, τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Επιπρόσθετα, όταν δημιουργήθηκαν τα ελαιοτριβεία δεν υπήρχαν, σε εγγύτητα προς αυτά, οι οικισμοί, ενώ δεν είχαν ανοίξει και δρόμοι.
Αυτό που προέχει είναι η τροποποίηση των όρων αυτών για την κατασκευή και λειτουργία εδαφοδεξαμενών διαχείρισης υγρών αποβλήτων στις νησιωτικές περιοχές. Με την προϋπόθεση ότι θα πληρούνται όλοι οι περιβαλλοντικοί όροι για τη λειτουργία τους.
Είναι ένα ζήτημα που συνδέεται με την επιβίωση και την αδειοδότηση των ελαιοτριβείων στις νησιωτικές περιοχές, την αγροτική ανάπτυξη αλλά και το περιβάλλον.
Κατόπιν των ανωτέρω
Ερωτάται ο κύριος Υπουργός
1.Εάν προτίθεται να προχωρήσει, ειδικά για τις νησιωτικές περιοχές και λόγω των ιδιαιτεροτήτων που προανέφερα, στην τροποποίηση της εφαρμογής του όρου Ε3 της με α.π Φ.15/4187/266 ΚΥΑ για την κατασκευή και λειτουργία εδαφοδεξαμενών εντός των ελαιοτριβείων ή σε όμορους χώρους.
Ο Ερωτών Βουλευτής
Μάνος Κόνσολας
Βουλευτής Δωδεκανήσου